Rookverslaving
Van alles had ik al geprobeerd om van het roken af te komen. Kruiden, langzaam afbouwen, cold turkey maar niets hielp, hooguit drie maanden hield het stand. Want omdat ik me zo naar, onrustig en opgeblazen voelde stak ik er toch weer een op. Ik ging zelfs sigaren roken omdat ik dacht dat ik dat in de openbaarheid niet zou durven. Nou vergeet het maar, ik rookte ze midden op straat.
Ik kreeg gezondheidsproblemen dus er moest toch iets gebeuren. De dokter gaf me nicotinepleisters voor drie maanden – die waren indertijd alleen op doktersrecept verkrijgbaar en erg duur – . Kortom ook dat hielp niet.
Ik wist dat je alles aan Bruno kan afgeven. Maar dat vond ik toch wel een beetje te ver gaan, dat moest ik zelf toch kunnen! Ik was te koppig om het hem vragen.
Toen ik dat overpeinsde wilde ik net weer een sigaret opsteken. Ik werd een beetje misselijk en heel bleek, ik moest naar de WC om over te geven. Ik kreeg een beeld voor ogen van een heel grote asbak met stinkende peuken van de vorige dag, alsof er een feestje was geweest.
Sindsdien heb ik niet meer gerookt, iedereen mag roken in mijn omgeving, het doet me niets meer. Ik ben geen gram aangekomen, ik voel me prima.
Ik ben hem heel dankbaar, dat hij me ondanks mijn koppigheid geholpen heeft.